Roczne zapotrzebowanie na tworzywa sztuczne przekracza w Polsce 3 miliony ton. Jednocześnie odpady z tworzyw sztucznych to ponad półtora miliona ton, co stanowi około 10% odpadów z gospodarstw domowych. Trudno się dziwić, ponieważ tworzywa występują w większości przedmiotów, które nas otaczają. Są używane do produkcji obuwia, opakowań, zabawek, elementów okien, części samochodowych ... Właściwie trudno znaleźć dziedzinę, w której nie były stosowane. W związku z tym trudno przypuszczać, by ich ilość w naszym otoczeniu miała się w najbliższym czasie zmniejszyć. Ponieważ ich czas rozkładu to od 400 do 1000 lat, odpady z tworzyw sztucznych stanowią problem, który dotyczy wszystkich. Najlepszą odpowiedzią na to pytanie jest segregacja i recykling tworzyw sztucznych. 

Recykling tworzyw sztucznych

   Tworzywa sztuczne bardzo dobrze sprawdzają się w technologiach ponownego użycia. Ze starych plastikowych okien, rur, czy części obuwia można odzyskać PVC (polichlorek winylu). Zderzaki samochodowe, osłony, przewodów elektrycznych czy różnego rodzaju skrzynki i opakowania to źródło PE-LD i PE-HD (polietylenu). Z kubków i tacek na jedzenie czy obudów sprzętu elektronicznego pozyskuje się polistyren (PS). Plastikowe elementy zadaszeń i osłon dają możliwość odzyskania poliwęglanu (PC). Z plastikowych mebli, czy opakowań spożywczych można odzyskać polipropylen (PP).
W recyklingu tworzyw sztucznych stosuje się dwie grupy metod - surowcowe i materiałowe. Metody surowcowe polegają na przekształceniu tworzyw w części składowe, z których je uzyskano, przy pomocy różnych reakcji chemicznych. Uzyskane w ten sposób półprodukty stosuje się ponownie przy produkcji poliestrów czy poliwęglanów. Metody materiałowe to najczęściej rozdrobnienie odpadów w celu uzyskania z nich granulatu do ponownego wykorzystania. Zwykle są stosowane do przetwarzania PE (polietylenu), PVC polichlorku winylu czy PET (Politereftalan etylenu).